دچار

و من منتظر فرداها
برای باقی ش
برای باقی مان

تو
نمی بینی مرا،
این در و آن زدن هایم را

می بینی و می دانی
سکوت می کنم! باخته م!
هرچه باخته م برای تو، هرچه داشتی را بده به دیگری

قرُ می زنم! صبوری کن، می دانی که، بلد نیستم صبر را
یک سال!؟ تو بگو ۱۰ سال، کسی یادم نداده است

برای تو هم صبوری کنم؟ تا مدار؟ تا مدارا؟ تا مرگ؟
روی خوش زنده‌گی پس کی به من نشان داده می شود؟ همه ش بی خبری؟ همه ش بی تویی، بی اویی؟
صبر می کنم، نه خود خواسته که اجباری
تا مدار
تا مدارا

تا مـ ـر ـگـ

راستی خوب شد کنار گذاشتی، که گم نشوم میان آن همه نوشته ها
http://1bar.mihanblog.com/extrapage/do4