دچار

هیچ‌گاه یادم نمی‌رود، نیمه شب اواخر رمضان. همه صف کشیده بودیم، دعوتی ‌ها! خیلی‌ها خانواده هاشان هم در کنار صحن منتظر. ورودی صحن قدس از سمت صحن جامع، اهالی رمضان برای اعتکاف منتظر بودند. ثبت نام کرده بودند، قرعه به نامشان افتاده بود، کارت هاشان را گرفته بودند، و یکی یکی وارد صحن قدس می‌شدند، که بعد عبور کنند و بروند در یکی از شبستان‌ های گوهرشاد، سه روز از ماه خدا را به خلوت بنشینند.
صحن قدس برای من همیشه یادآور آن انتظار است.
مسلمان‌های منتظر، کنار نماد قبه الصخره که سال هاست به اشتباه به جای مسجد الاقصی می شناسیمش.
مسلمان‌های منتظر، منتظر امامشان، برای آزادی قدس شریف. راستی روز قدس در پیش است!