درستایش‌باران
بسم الله
از بهترین صبح های زندگی ام است این روز ها. وقتی از خواب بیدار می شوم،
اول صدایش را می شنوم، چند دقیقه ای در تخت می مانم تا خوب گوش کنم
می دانم که به همین زودی ها دلم برای این صدا تنگ خواهد شد، کمی که گذشت، بر می خیزم، می آیم پشت پنجره، پرده را کنار می زنم، تا نور، مهربانی‌اش بیشتر شود
-اگر حضرت مادر ، زودتر نیآمده باشند پایین و پرده‌ی پشت پنجره را با سلیقه‌ی همیشگی جمع نکرده باشند-
اول چشمم به درخت انار می افتد، همسایه اش گل های رز سرخ هستنند، قد کشیده اند ، تا لبه های دیوار، حالا دیگر برای خودشان درختی شده اند.
و به پشت پنجره که می رسم ، آن سمت، درخت آلبابوی تپل -که به خاطر یک هرس نابجای من، چندسالیست شاخه هایش بیشتر افقی رشد می کند تا عمودی،- با آن همه آلبالوی سبزش سر جایش ایستاده است ، و می رقصد، این طرف‌تر هم، درخت گیلاس ، بلند و استوار، مثل آقا بالا سر ها سلامم می کند و با تک تک برگهایش برایم دست تکان می دهد، امسال گیلاس هایش بیشتر از پارسال شده است، یعنی خیلی بیشتر. و البته سرخ‌تر هم، انگار امسال، مسابقه سرخ شدن میوه‌هاشان را بین خودش و درخت آلبالو را او برده است.
و آن وقت است که دیگر نوبت سلام من به “باران” است که با بزرگی تمام، به سر و روی درختان می چکد و روح مرا سر صبح می شوید. مثل همیشه، باران که می آید آن دو خانم و آقای یاکریم، می آیند زیر سقف طاقی بالای در، بغ می کنند و منتظر تا باران تمام شود، انگار خیس شدنشان مصیبت بزرگی است ..
هیچوقت نمی توانم این صبح های عزیز را فراموش کنم که باران هدیه‌ام می کند .
از بهترین صبح های زندگی ام است این روز ها. وقتی از خواب بیدار می شوم،
اول صدایش را می شنوم، چند دقیقه ای در تخت می مانم تا خوب گوش کنم
می دانم که به همین زودی ها دلم برای این صدا تنگ خواهد شد، کمی که گذشت، بر می خیزم، می آیم پشت پنجره، پرده را کنار می زنم، تا نور، مهربانی‌اش بیشتر شود
-اگر حضرت مادر ، زودتر نیآمده باشند پایین و پرده‌ی پشت پنجره را با سلیقه‌ی همیشگی جمع نکرده باشند-
اول چشمم به درخت انار می افتد، همسایه اش گل های رز سرخ هستنند، قد کشیده اند ، تا لبه های دیوار، حالا دیگر برای خودشان درختی شده اند.
و به پشت پنجره که می رسم ، آن سمت، درخت آلبابوی تپل -که به خاطر یک هرس نابجای من، چندسالیست شاخه هایش بیشتر افقی رشد می کند تا عمودی،- با آن همه آلبالوی سبزش سر جایش ایستاده است ، و می رقصد، این طرف‌تر هم، درخت گیلاس ، بلند و استوار، مثل آقا بالا سر ها سلامم می کند و با تک تک برگهایش برایم دست تکان می دهد، امسال گیلاس هایش بیشتر از پارسال شده است، یعنی خیلی بیشتر. و البته سرخ‌تر هم، انگار امسال، مسابقه سرخ شدن میوه‌هاشان را بین خودش و درخت آلبالو را او برده است.
و آن وقت است که دیگر نوبت سلام من به “باران” است که با بزرگی تمام، به سر و روی درختان می چکد و روح مرا سر صبح می شوید. مثل همیشه، باران که می آید آن دو خانم و آقای یاکریم، می آیند زیر سقف طاقی بالای در، بغ می کنند و منتظر تا باران تمام شود، انگار خیس شدنشان مصیبت بزرگی است ..هیچوقت نمی توانم این صبح های عزیز را فراموش کنم که باران هدیه‌ام می کند .
بازتاب
بازتاب URL برای این نوشته:
Warning: Use of undefined constant display - assumed 'display' (this will throw an Error in a future version of PHP) in /home/do4ir/domains/do4.ir/public_html/wp-content/themes/thewindcriesmary/single.php on line 31
http://do4.ir/%d8%af%d8%b1%d8%b3%d8%aa%d8%a7%db%8c%d8%b4%e2%80%8c%d8%a8%d8%a7%d8%b1%d8%a7%d9%86/trackback/
دیدگاه
سلام باید خونه قشنگی باشه
مطلب خوبی بود
امروز روز خوبی بود
پوشانده اند"صبح" تورا"ابر های تار"
تنها به این بهانه که بارانی ات کنند
امروزبیشتر از پیش حس سبک بالی داشتم
[پاسخ]
ارسال شده توسط: يك رز | 16 می 2010 12:13
تصوری کن بهاری راکه از دست خواهد رفت
خم گیسوی یاری را که از دست تو خواهد رفت
همیشه رود با خود میوه غلتان نخواهد داشت
به دست آوراناری راکه ازدست تو خواهد رفت !
[پاسخ]
ارسال شده توسط: Anonymous | 16 می 2010 12:27
سلام
یک رز گرامی:
شما که به‌تر می دانید؛ زیبایی باید در نگاه تو باشد
هرچند که خانه هم بس دوست داشتنی و زیباست با این سه باقچه ی نقلی
ناشناس گرامی:
دوش در حلقه‌ی ما، قصه ی گیسوی تو بود..
[پاسخ]
ارسال شده توسط: دچار | 16 می 2010 12:51
ناخوانده
خوشتر ز عیش و صحبت و باغ وبهار چیست
ساقی کجاست گو سبب انتظار چیست
هر وقت خوش که دست دهد مغتنم شمار
کس را وقوف نیست که انجام کار چیست
[پاسخ]
ارسال شده توسط: Anonymous | 21 می 2010 12:01
سلام حسته نیاشید من با وبلاگتون تازه اشنا شدم داشتم در مورد غذای حضرت سرچ میکردم که به این ادرس رسیدم اخه اگه خدا قبول کنه دارم نوکری زائر ها رو تو مهمانسرا میکنم
[پاسخ]
ارسال شده توسط: Anonymous | 21 جولای 2010 21:34
سلام
روز بخیر
خوشحالم که گذرتان این جا افتاد.
دعا بفرمایید.
[پاسخ]
ارسال شده توسط: دچار | 23 جولای 2010 13:11
۱- دو تا خانم یاکریم با دوتا آقای یاکریم یا (خدانکرده! زبونم لال!) دوتا خانم یاکریم با یه آقای یاکریم؟!
(من به خدا، به جون خودم، تصمیم دارم فمنیست‌بازی رو بذارم کنار اگه این جماعت وبلاگ نویس بذارن!)
۲- نثر تُردی بود؛ از این‌هایی که کلمه‌ش اگه خوب ننشینه کل متن رو خُرد می‌کنه. هفت یا هشت دقیقه است دارم دنبال همچه کلمه‌ای می‌گردم که بگم من خوانندهٔ دقیقی هستم (!) و پیدا نمی‌کنم.
[پاسخ]
ارسال شده توسط: مائده ایمانی | 28 جولای 2010 08:43
@ سرکار خانم ایمانی گرامی
۱- حق با شماست، اگر یک ویرگول می گذاشتم بعد از "آن دو" درست می شد.
در کل این فمینیست بازی رو بگذارید کنار!!:دی
۲- این دردی رو معنا کنید لطفا؟!
ولی بنده سعی کردم کلماتم را دقیق انتخاب کنم
به قول ظریفی، کلمات آدمی را به مامن اندیشه می رساند.
قدمتان را ارج دارم
[پاسخ]
ارسال شده توسط: دچار | 28 جولای 2010 11:49
Tord!
[پاسخ]
ارسال شده توسط: مائده ایمانی | 28 جولای 2010 17:42
بسیار زیبا می نویسید
[پاسخ]
ارسال شده توسط: کوثر | 19 سپتامبر 2010 21:36
@ کوثر بانو
سلام و سپاس
[پاسخ]
ارسال شده توسط: دچار | 20 سپتامبر 2010 20:30
سلام
باران دلم برایت تنگ شده
اینجا بارانش هم جیره بندیست…نمی دانم در واریز نقدی یارانه ها سهم باران خانه ی من چند می شود؟
[پاسخ]
ارسال شده توسط: شاهد | 2 اکتبر 2010 09:24
@ شاهد
سلام و عرض ادب
خوش آمدید
باران باید بزند دوباره تا تازه کند ما را
باران به قدر سقف خانه ی آدم ها نیست
به قدر سقف دل آدم هاست..
[پاسخ]
ارسال شده توسط: دچار | 2 اکتبر 2010 16:55
حالا ما که همچین باغچه و حیاطی نداریم ، با این پستتون چه کنیم ؟ خب دلمون خواست 🙁
[پاسخ]
ارسال شده توسط: فامی دری | 26 اکتبر 2010 12:44
خوش آمدید بزرگوار
ما هم همچیین باغچه و حیاطی نداریم
ولی سعی داریم بهشون قشنگ نگاه کنیم و قشنگ نگاهشون کنیم
همین!
[پاسخ]
ارسال شده توسط: دچار | 27 اکتبر 2010 12:26
دل آدم اگر رمق داشته باشد همه چیز سرزنده خواهد بود زیباتر.
[پاسخ]
ارسال شده توسط: kk | 7 دسامبر 2011 16:16