دچار

از من
باران، سهم چشم هایم است
از تو
سهم شانه هایت که تکیه گاه گریه هایم شده است
تو چشم هایت را بارانی نکن!

تو آرام باش
آرام باش و بهار
بهار باش و بخند

بهارم کن تکیه گاه همیشه ام…

می پرم تا همیشه در آسمان دلت…