دچار

بر خلاف آنانکه به دهه های متفاوت برای شهادت ائمه هدی، قائل ند، من فکر می کنم نباید فاطمیه و دیگر ایام عزا را زیاد کرد؛ چه اینکه تکرار و تکرر دهه های عزاداری، فضای تعظیم شعائر را از بین می برد، به جای بزرگداشت، کاری معمولی و همه روزه به چشم می آید. به لطف بعضی از سوپرهیئتی ها، دهه های فاطمیه اول تا سوم!، دهه‌های محسنیه، باقریه، صادقیه، کاظمیه، مسلمیه و حتی عاشورای شمسی با استفاده از نظرات برخی از روحانیون راه افتاده اند. این که دهه اول محرم، دهه آخر صفر و زمان هایی که اصالت تاریخی و روایی دارند برای عزاداری با حفظ شئون عزاداری دارای مراسم پر رنگ باشند، هیچ اشکالی ندارد و کاملا به جاست، که حضرت روح الله فرمود محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است، لکن پاکت هایی که برخی مادحین و منبری ها، می گیرند، اثر مثبتی در افزایش مراسمات عزا دارد.

در این خصوص البته اهل فن و فقها، نظرات مشخص خود را گفته اند و چیزی بر کسی که بخواهد بفهمد، نهان نیست. اما در کنار این انتقاد به رسم عزاداری برخی مذهبی ها، نکته ی دیگر همانا آماده بودن همیشگی دل در برابر شرح مصائب پیامبر و ائمه است. کسی که مدام در آماج روضه های مختلف و مراسمات مختلف قرار دارد، تا حد زیادی واکسینه می شود، و دیگر فضای قلبی و آمادگی همیشگی را ندارد. می شود شبیه یک مناسک، حقیر هم که زمانی درگیر همین افراط در شرکت در هیئات بودم، و به قولی از هفت شب هفته، هشت شب هیات می رفتم، به عینه دیدم که به مرور صرفا در کنار هم هیئتی ها بودن، و فضای حاشیه ای هیات جذابیت خاصی دارد. اینکه بخشی از آن، برای سن نوجوانی طبیعی می نمود، البته بحث دیگری ست.

فاطمیه صرفا دهه نیست، که در دهه اول و دوم یا سوم، یا مراسمات دیگر خلاصه شود، فاطمیه یک فرهنگ است، فاطمیه تسلیم نشدن در برابر ظلم است، در برابر غصب و زور است. دفاع از ولی است. فاطمیه را که می نگری، متوجه عظمت عاشورا می شوی.. فاطمیه را که می خوانی مظلومت همیشگی حق را می بینی..

هرچند چند روزی از ایام گذشته است، اما این داغ در دل ما تا ابد سرد نمی شود..

از من نکردی خواهشی نُه سال زهرا جان

حالا که چیزی خواستی تابوت می خواهی؟…

فاطمیه یک دهه نیست