من، یکی از آنان که فکر می کند هست،
خواستم بگویم می آیید همدیگر را قضاوت نکنیم. هان؟ بخوانیم هم را ، مثل یک فصل از کتاب، یک فراز از رمان. هان؟ بدون پیش فرض
...
اصلا بیاید خیالمان از هم راحت باشم، من می نویسم، و اینجا خانه ی نوشتن های من است، شما می خوانی و اگر دوست داشتی مهمان می شوی، اگر هم نداشتی خب مرا می گذاری و دیگر دستت را روی زنگ این خانه نمی گذاری و ما را به خیر و شما را به سلامت. هان؟ به قول عابد، اصلا بیا رو در روی هم بایستیم، تو چشم بگذار، من می روم گم می شوم. هان؟
...
من بکی از آنان که سر سفره ی امام مهربانی هاست.تازه گی ها آمدیم خانه محبت،(یادت هست می گفتی پس چرا کارگردان برای من نقشی ننوشته؟ همه ی نقش های عالم در تو خلاصه است بانو) ارشد علوم ارتباطات می خوانم، دانشگاه فخیمه صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران. همین.
----
از این آدرس "http://do4.ir/archives/1338" می توانید ورودیه های قبلی را ببینید.
پر واضح است که مراتب سپاسگذاری مرا خواهید داشت اگر برای اضافه کردن فید اینجا در خوراک خوان هاتان از این آدرس ها استفاده کنید:
فید پست ها:
http://feeds.feedburner.com/do4/hfrW
فید نظرات:
http://feeds.feedburner.com/do4/kugM
دیدگاه
عالی بود عالی …
به قدر ارزش یک زمینی ازین آیت زمینی به وجد آمدم …
کاش آسمانی بود………
[پاسخ]
ارسال شده توسط: yas seraj | 4 جولای 2010 08:44
قومی به جد و جهد نهادند وصل دوست
قوم دگر حواله به تقدیر می کنند..
[پاسخ]
ارسال شده توسط: دچار | 4 جولای 2010 19:04
البته زمینی بودنش از باب زمینی بودن نویسنده ی متن است، که در مقابل آیات آسمانی یا الهی آمده ست.
[پاسخ]
ارسال شده توسط: دچار | 4 جولای 2010 19:20
سلام
شاید عسر ش اینجاست و یسر ش آنجا
امید آنکه نشود "ان مع یسر العسرا"
[پاسخ]
ارسال شده توسط: yas | 7 جولای 2010 14:31
که نه! در سختی ها، آسانی هاست
[پاسخ]
ارسال شده توسط: دچار | 7 جولای 2010 17:06
هرف ندارد اگر برایش هرف در نیاورم.
یا بر سرت روضه ای نخوانم.
وشعاری ندهم.
[پاسخ]
ارسال شده توسط: kk | 7 دسامبر 2011 16:04