آرام آرام!
نگاهم دارد به زن ها عوض می شود.
آرام آرام؛ دارم می فهمم که یک زن چقدر می تواند خوب باشد، چقدر می تواند احمق باشد، چقدر می تواند بچه باشد، چقدر می تواند فهیم باشد، چقدر می تواند سرشار یا تهی از محبت باشد، چقدر می تواند خر باشد(به معنای واقعی کلمه)، چقدر می تواند زنده گی ت را تحت تاثیر قرار دهد، چقدر می تواند چندش آورانه روی اعصابت باشد، چقدر می تواند دل بزرگی داشته باشد، چقدر هایی دیگر…
این شناخت ها بیش از آنکه ثمره ی ایام بعد از ازدواج باشد ثمره ی ایام کاری ست.
شناختم دارد زن ها را دو قطبی نشانم می دهد انگار، زنهایی که سعی دارند در هر کدام از این دو قطب در منتهای درجه خودشان باشند، از خریت تمام، تا حریت تمام..
همین.
