ورای حد تقدیر است
برای تو؛ هیچ وقت چکامه ای نگفتم، غزلی نسرودم، حرفی ننوشتم… تو را هیچگاه به ابتذال کلمات راه ندادم… خواستنت همآره؛ به همان پاکی اول بودن و نوجوان بودن بود، هیچوقت زمینی نبود، که کلمات زمینی وصف‌ش کنند.. پی نوشت: شرح آرزومندی
» باقی این نوشته را بخوانید ...